Ο Θεσμός των Φροντιστηρίων

Η άποψη της Ο.Ε.Φ.Ε.

Περισσότερο από έναν αιώνα τώρα, το Ελληνικό φροντιστήριο παράγει εκπαιδευτική αξία η οποία διαχέεται αδιακρίτως σε όλα τα κοινωνικοοικονομικά στρώματα των Ελλήνων, μεταφέρεται αυτούσια στους εφήβους μαθητές μας κι από αυτούς στις οικογένειές τους, από γενιά σε γενιά, αναβαθμίζοντας τη θέση του, αλλά και τη θέση ολόκληρης της Ελληνικής εκπαίδευσης στη συλλογική συνείδηση της Ελληνικής κοινωνίας.

(Ομοσπονδία Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδας)

Οι θέσεις μας

Είναι γεγονός ότι οι Πανελλήνιες Εξετάσεις, υπερβαίνουν από τη φύση τους το εκπαιδευτικό περιβάλλον του Λυκείου. Ο εκπαιδευτικός χαρακτήρας του σχολείου είναι περισσότερο μορφωτικός και ανθρωποκεντρικός. Κινείται στα πλαίσια της άμιλλας που είναι συναγωνισμός χωρίς αντιπαλότητα. Αντίθετα, το κλίμα στο οποίο κινούνται οι Πανελλήνιες Εξετάσεις είναι καθαρά ανταγωνιστικό. Και ο ανταγωνισμός αναιρεί την άμιλλα. Το ομαδικό πνεύμα γίνεται ατομικό. Η συλλογική αντίληψη που υπάρχει στην άμιλλα, γίνεται ατομική επιδίωξη στις Πανελλήνιες Εξετάσεις με στόχο την προσωπική επιτυχία.

Έτσι, το Λύκειο αδυνατεί να ισορροπήσει εκπαιδευτικά, αφού καλείται να εκπληρώσει δύο αποστολές που η μια αναιρεί την άλλη.Την αδυναμία αυτή καλύπτει ουσιαστικά το φροντιστήριο αναλαμβάνοντας την προετοιμασία των Πανελληνίων Εξετάσεων.

Το φροντιστήριο εξάλλου είναι μια εκπαιδευτική υπηρεσία. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Κι όλες οι υπηρεσίες – δημόσιες ή ιδιωτικές – διαμορφώνονται έτσι, ώστε να καλύπτουν κάποιες υπαρκτές κοινωνικές ανάγκες. Το φροντιστήριο, λοιπόν, είναι απλά μια ιδιωτική εκπαιδευτική υπηρεσία. Χωρίς – επιτέλους – το μύθο του απαραίτητου, αλλά και χωρίς εκείνο το φτηνό ιδεολόγημα της παραπαιδείας.

Σχετικά με το δημόσιο σχολείο, η αλήθεια είναι ότι το εκπαιδευτικό του εύρος είναι τέτοιο, που καμιά ιδιωτική ή φροντιστηριακή εκπαίδευση δε μπορεί να αναπληρώσει. Ειδικά η φροντιστηριακή εκπαίδευση, είναι απλά συμπληρωματική. Το φροντιστήριο αποδίδει καλύτερα, όταν αυτό που συμπληρώνει είναι κατά το δυνατόν πληρέστερο. Η πληρότητα λοιπόν και η επάρκεια του σχολείου είναι, πιστεύω, από όλους μας επιδίωξη και ευχή.

Νικηφόρος Μαρκάκης
“Σχολείο – Φροντιστήριο – Εξετάσεις, μια διαρκής διαδραστική σχέση”, Gutemberg 1995